چندتا عکس

ماشاالله به پارسا...خدایی نقاشیش عالیه...

آخرش یا تو از دست من خودکشی می کنی یا من از دست تو
اشکال نداره شاید ارسال نشده دوباره برات می نویسم در جواب کامنتت نوشته بودم:
است می گی جداً حرفات رو قبول دارم
ولی ببین پارسا که الان کوچیکه چیزی هم از ته ته دلش نخواسته که ، ولی استعداد داره واسه نقاشی، ببین به نظرم این موردها ارثی و ژنتیکی هست وگرنه مگه پارسا کلاس رفته ؟ ولی خوب می بینی به وضوح به نقاشی علاقه داره- من می گم اینکه به یه چیزی علاقه داشته باشی و یا نداشته باشی ارثی و ژنتیکی هست . مگه اینطور نیست؟

---

اره خوب ممکنه این علاقه ها ژنتیکی باشه .. این که یه چیزایی توی خون ادم هست رو نمی شه انکار کرد ..ببین مریم خواهرم یه دوستی داره اینا چندتا خواهر برادرن که مادر زادی هنر مندن .. هیچ وقت کلاسی نرفتن اما خدای ابتکار و هنرن .. خوشنویسی .. انواع سبکای نقاشی .. خیاطی .. گلدوزی .. عکاسی .. اشپزی .. یعنی تو هر چی بگی اینها بلدن وضع مالیشونم از بچگی خوب نبوده که بذارنشون کلاس یاد بگیرن واقعا ذاتی هنرمندن کلا فکرشون همیشه پر از ایده های خلاق و هنرمندانه اس پس مطمئنا ژنتیک تاثیر زیادی هم داره
به نظر من مهم اینه که ما پدر و مادرا علاقه ها و استعداد های بچه هامون رو بشناسیم تا بتونیم اونا رو توی مسیر درست هدایت کنیم .. من پسر دایی که دارم که اصلا درسش خوب نبود اما عاشق تعمیر کاری و کارای الکتریکی بود .. مامانشم اصراری نکرد که درس بخونه از همون راهنمایی که بود گذاشتش مغازه تعمیر دوچرخه شاگرد بشه بعد واسه خودش یه ماشین طراحی کرد و مامانش کمکش کرد که اونو ساخت حالا هم با 22 سال سن توی پروژه های طراحی رادار و های تک کار می کنه و مسئول پروژه هاست هنوزم همون دیپلمه

خوبه دیگه به در میگی دیوار بشنوه.میدونی باباش میاد وبلاگ پسرکو می خونه خیلی رییییلکس غیبت می کنی